Submitted by lucas on Wed, 2007-05-30 16:48
Zo, na 4 maanden zit mijn eerste uitzending er bijna op. Het verlangen naar huis lijkt met nog 22 dagen te gaan sterker dan ooit. Dit ondanks de prettige tijd die ik achteraf bekeken heb gehad. Geen hectische tijd in Lukavac, geen verhuizing, kortom een "ideale" uitzending. Zeker als je al een eerder bij een herstelcompagnie hebt gewerkt voel je je in hetbegin niet helemaal als een kat in een vreemd pakhuis. Als je dan ook nog je werkio het OCTD als instructeur kunt inruilen voor een uitzending naar vm. Joegoslavië is dat een welkome afwisseling.
Bovendien heb je als je bij een herstelcompagniewerkt geen tijd om je te vervelen, er is altijd werk te doen, en dat is maar goed ook want dan gaat de tijd lekker snel. Door het werk dat je doet ben je toch indirect bezig met humanitair hulp te bieden aan de slachtoffers van deze oorlog. Gedurende de gehele uitzending heb ik me er over verbaasd met hoe weinig respect de bewoners van dit land met hun natuur omgaan om het maar niet over hun medebewoners te hebben.
Ondanks alles heb ik toch het gevoel dat ik nuttig bezig ben geweest gedurende deze 5 maanden in Santici.
Sgt1 Polman
OTM Herstelcie Santici