Adj Arnold de Ruiter

Op de compound van de stafcompagnie loopt een man rond van wie niet iedereen weet welke functie die nu eigenlijk bekleed. We hebben het over de Adj Arnold de Ruiter. Gevraagd naar de precieze naam van zijn functie, antwoord hij:" Militair Assistent van de commandant Nederland¬se troepen, kortweg MA genoemd. Mijn taak is het assisteren van de contingentscommandant bij zijn dagelijkse werkzaamheden. Dit doe ik door in bepaalde zaken te adviseren en te administreren." Het voormalig Joegoslavië is niet onbekend voor hem. Van 1973 tot 1976 was hij toegevoegd Militair Attaché in Belgrado. Die periode is hem heel goed bevallen. Het is dan ook niet zo vreemd dat de oorlog in dit land hem aan het hart gaat. "Zelfs in die periode was er al een slechte band tussen Serven en Kroaten." Met deze voorgeschiedenis is hij dan ook de man in het bataljon die het meeste van het land en diens inwoners afweet. Om hier te komen heeft hij niettemin toch veel moeite moeten doen. "In 1992 schreef ik mijn eerste rekwest voor plaatsing in het voormalig Joegoslavië. Pas in december 1994 werd het goedgekeurd. Ik ben toen in februari 1995 naar het CVV gegaan om de VN-opleiding te volgen." In Nederland heeft hij zich bezig gehouden met het begeleiden van Joegoslavische vluchtelingen. Twee jaar lang heeft hij ze Nederlandse les gegeven en geholpen met praktische zaken zoals het invullen van belastingpapieren of het naar de dokter gaan. Op 4 april 1995 kwam Arnold in Zagreb waar hij geplaatst werd op het contingentsbureau. Hij viel toen onder de staf van Kolonel Verschraegen die ook van de rotatie V18 is. Omdat de kolonel een assistent bij hem wilde hebben kwam Arnold op 8 mei per MB naar Busovaca. Het was de bedoeling dat hij 1 mei al vertrok maar de raketaanval op Zagreb gooide roet in het eten. Die aanval was trouwens een grote verrassing voor de Logbase Zulu. Men dacht daar ver genoeg van de oorlog af te zitten maar dat bleek dus niet het geval. Adj de Ruiter had maar een zeer korte gewenningsperiode in dit land. "Na 2 dagen voelde ik me alweer thuis." Over het waarom van de uitzending kan hij kort zijn:" Ik dacht mezelf nuttig te kunnen maken voor de locals, maar zeer zeker ook voor mijn collega's. Onze lokale medewerkers vroegen enkele dagen voor mijn terugkomst van verlof al waar ik bleef. De twee barmeisjes, Ljubica en Irvana, krijgen iedere dag Nederlandse les van mij. Daar zijn ze trouwens zelf om komen vragen." Eén ding wil Arnold nog wel van het hart:" Onder het uitgezonden personeel zitten sommigen die maar heel weinig eerbied hebben voor de lokale bewoners. Hun meningen zijn gebaseerd op vooroordelen en dat is altijd fout. Als je hier bijvoorbeeld in het dorp loopt, wat natuurlijk maar weinigen gegeven is, dan merk je dat er een vriendelijke sfeer hangt. De inwoners vinden het puur een oorlog van de politici." Voor de rotanten heeft hij nog een advies:" Blijf denken aan de mooie dingen die je hebt meegemaakt. Persoonlijk ben ik blij dat ik naar een weeshuis in Lukavac ben geweest om daar voedsel en kleding uit te delen." Ook voor de nieuwe rotaties heeft hij nog een goede raad:" Probeer open te staan tegenover de locals. Houdt je altijd aan de richtlijnen voor de veiligheid. Dronken is iedereen hier onberekenbaar."