Sectie Communicatie

"Van Rooij. Jij gaat naar Logbase Split." Dat werd er tegen mij op het CVV gezegd. "Nou leuk", dacht ik. "Ik ken er niemand en je zit niet daadwerkelijk in oorlogsgebied." Een tegenvaller dus. Gelukkig kwam, eenmaal aangekomen op de logbase, het bericht, dat ik toch ergens anders heen zou gaan. Plotseling stapt er een blonde luitenante op me af en zegt:" Hoi, ik ben Roswitha Rood. Jij bent de nieuwe fotograaf?" "Euh ja, als u dat zegt". Oh, je weet dus van niets?", klinkt ze verbaasd. Ik antwoord dat ik inderdaad niets weet van een functie als fotograaf. Maar ik ben wel blij dat ik toch in Bosnië kom. De eerste week op de staf zijn we, rotatie T16, alleen maar bezig met klusjes als peuken rapen en vuilnisbakken legen. Gelukkig kan ik daarna beginnen met mijn eigenlijke werk op de sectie communicatie. Alleen is er een probleem; als fotograaf moet je foto's maken, ontwikkelen en afdrukken. En dat kon ik niet. Foto's maken deed ik met een simpel auto-focus toestel, en de rest deed de foto-zaak voor me. Gelukkig leerden mijn collega's me hoe ik moest werken in de DOKA. En hoewel de kwaliteit van de afdrukken misschien niet altijd even goed was, ben ik er toch tevreden mee. Op een gegeven moment vroeg Cees Beemster me of ik ook eens wat artikeltjes wilde schrijven voor 't Nieuwe Geitenpad. Dat leek me best leuk en dus schreef ik vanaf dat moment af en toe een stukje.

Door mijn werk ben ik ook bij hulpacties betrokken geweest. Met de vorige aalmoezenier Ton Dekker ben ik naar Lukavac geweest om voedsel en kleding uit te delen aan vluchtelingen en weeskinderen. Met UNMO majoor Gelissen ging ik naar Travnik waar we voedsel en speelgoed brachten aan een kleuterschool en een vluchtelingenhuis. Ik heb dus wel het gevoel humanitair bezig te zijn geweest. Het enige nadeel van mijn werk op de sectie communicatie is, dat mijn werk weinig opviel. Het verschijnen van de Dutch Post en 't Nieuwe Geitenpad werd als natuurlijk gevonden. Men reageerde dan ook gepikeerd wanneer één van de bladen eens wat later verscheen. Ook realiseerden veel mensen zich niet dat er door mij en mijn collega's, overdag en 's avonds, vele uren in de DOKA werden doorgebracht om de foto's zo goed mogelijk afgedrukt te krijgen. Maar gelukkig kregen we ook wel eens een complimentje. Al met al heb ik een zeer leuke tijd gehad die ik voor geen goud had willen missen. Ik denk dat ik vooral meer mensenkennis heb gekregen doordat ik met zoveel verschillende mensen ben omgegaan.

Eén van de laatste dingen die ik tijdens mijn uitzending heb gedaan, is het mede-samenstellen van dit Rotatie-Geitenpad. Arjan Jäger, Lucas Koorneef en ik hebben geprobeerd er zo'n mooi mogelijk blad van te maken. Ik hoop dat jullie het bewaren en misschien over een paar jaar nog eens inzien. Hopelijk komen dan alle goede herinneringen, als je die tenminste gehad hebt, weer boven. Veel succes na je uitzending. Tot slot wil ik vooral mijn collega's op de stafcompagnie bedanken voor de fijne tijd. Het ga jullie goed, of het nu in het leger of in de burgermaatschappij is.

Martijn van Rooij
Sectie Communicatie